του Παναγιώτη Κωστόπουλου
Σε προηγούμενο άρθρο μου, είχα κάνει αναφορά στο βιβλίο, Η Ευρώπη Αυτοκτονεί. Μετανάστευση, Ταυτότητα, Ισλάμ (Liberal Books, Αθήνα, 2019), του δημοσιογράφου Douglas Murray. Ο Murray ταξίδεψε σε όλη την Ευρώπη για να εξετάσει από πρώτο χέρι αυτά που συμβαίνουν και να αντιληφθεί τελικά την δεινή θέση στην οποία βρίσκεται η Ευρώπη. Στο βιβλίο παρουσιάζει στοιχεία για τη μετανάστευση, κάποια από τα οποία δεν είναι ευρέως γνωστά, ενώ έχει συγκεντρώσει μερικά άλλα, τα οποία έχουμε στο μυαλό μας διάσπαρτα. Κάνει μια ανασκόπηση για το πως φτάσαμε σε αυτό το σημείο και αναλύει την πιθανότητα επιστροφής και με ποιον τρόπο μπορεί να επιτευχθεί.
Τα τελευταία γεγονότα με τους λαθρομετανάστες στη χώρα μας, που κλιμακώνονται μέρα με τη μέρα, καθιστούν το βιβλίο εξόχως σημαντικό. Ενδεικτική για το που θέλουν κάποιοι να οδηγηθεί η κατάσταση, είναι η ανεκδιήγητη, πρόσφατη δήλωση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Χρήστου Γιαννούλη, περί απαγόρευσης κατανάλωσης χοιρινού κρέατος και αλκοόλ, κοντά σε δομές φιλοξενίας μεταναστών. Μια δήλωση που μας φέρνει πιο κοντά σε μελλοντικό αίτημα για εφαρμογή της σαρία, σε απαγόρευση του σταυρού, στην μπούρκα και σε άλλες τραγικές καταστάσεις. Θα αναφέρω κάποια αποσπάσματα απ’ το βιβλίο:
Οι έξι χώρες του Gulf Cooperation Council (ανάμεσά τους η Σαουδική Αραβία), μέχρι το 2016 δεν είχαν δώσει άσυλο ούτε σε έναν πρόσφυγα!
Αν και είναι προφανές, έρευνες που έχουν γίνει στις κοινωνικές αντιλήψεις επιβεβαιώνουν ότι οι κοινότητες των μεταναστών που προέρχονται εκτός Ευρώπης έχουν τέτοιες αντιλήψεις για την κοινωνία και τα ήθη της Ευρώπης, που θα τρόμαζαν τους Ευρωπαίους αν αυτές εκφράζονταν από άτομα της δικής τους κοινότητας.
Είναι πιθανό, οι μετανάστες, με την πάροδο του χρόνου, αντί να προσαρμοστούν στην κοινωνία της χώρας που τους φιλοξενεί, να κλειστούν περισσότερο στο δικό τους τρόπο ζωής, ακριβώς λόγω των ηθικών αξιών της κοινωνίας στην οποία έχουν εγκατασταθεί.
Τους υποστηρικτές της μαζικής μετανάστευσης τους βολεύει να συγχέουν τα όρια μεταξύ εκείνων που καταδιώκονται από πολέμους και εκείνους που έφυγαν από τη χώρα τους για άλλους λόγους.
Οι μετανάστες θα συναγωνίζονται με τους ντόπιους για να βρουν εργασία με όλο και λιγότερα χρήματα.
Θέτει επίσης κάποια βασικά, ρητορικά, ερωτήματα.
– Πρέπει η Ευρώπη να αποτελεί τον τόπο οποιουδήποτε ανά τον κόσμο ήθελε να έλθει και να την κάνει σπίτι του; Πρέπει να αποτελεί παράδεισο για οποιονδήποτε, από οποιοδήποτε μέρος του πλανήτη διώκεται από συγκρούσεις; Είναι ευθύνη των Ευρωπαίων να διασφαλίζουν ένα καλύτερο βιοτικό επίπεδο στην Ευρώπη σε οποιονδήποτε ανά τον πλανήτη το επιθυμούσε;
Ελπίζω να σας έπεισα. Γρηγορείτε!
