του Παναγιώτη Κωστόπουλου*
Πριν λίγες μέρες είδαμε να αποβιβάζονται στη Λέσβο 15 βάρκες με περισσότερους από 500 πρόσφυγες και λαθρομετανάστες, ενώ είχε προηγηθεί το τελευταίο διάστημα η εισροή πάνω από 15.000 προσφύγων/λαθρομεταναστών στην Κύπρο. Ως καλοπροαίρετοι, ας δεχτούμε ότι και οι 500 προέρχονται από εμπόλεμες περιοχές, πράγμα που είναι απίθανο να συμβαίνει. Η απόβαση των επόμενων 500 είμαστε σίγουροι ότι θα είναι από πρόσφυγες/μετανάστες; Μπορεί να εγγυηθεί κάποιος ότι δεν θα είναι τζιχαντιστές με αλλότριους σκοπούς; Μπορεί να εγγυηθεί κάποιος ότι οι καλοί μας γείτονες δεν θα κάνουν πράξη τις απειλές τους και μέσα στις βάρκες δεν θα αποβιβαστούν Τούρκοι κομάντος;
Όσοι παρακολουθούν λίγο τα γεγονότα, αναφέρουν ότι τέτοιο κύμα είχαν να δουν από το 2015. Τότε, το φαινόμενο έλαβε ανεξέλεγκτες διαστάσεις και ταρακούνησε την Ευρώπη, επειδή η Μέρκελ κάλεσε 1.000.000 μετανάστες, με παρότρυνση των βιομηχάνων της Γερμανίας και με σκοπό να αποκτήσουν οι επιχειρήσεις τους φθηνά εργατικά χέρια.
Είναι δύσκολο να θεωρηθεί τυχαίο το γεγονός ότι η συγκυρία του νέου κύματος μεταναστών φέρνει τους Τούρκους να είναι άκρως επιθετικοί, να δείχνουν χάρτες με το Αιγαίο δικό τους, να παρανομούν με τις έρευνες για υδρογονάνθρακες και να προβαίνουν σε πολλές άλλες διεκδικήσεις – προκλήσεις. Οπότε το γεγονός της εισροής των 500 και των υπολοίπων, δεν μπορεί να μην σχετίζεται με γεωπολιτικά συμφέροντα, που αρκετά απ’ αυτά ξεπερνούν τη «γειτονία μας».
Τα τελευταία γεγονότα, έφεραν στο μυαλό μου το βιβλίο «Η Ευρώπη Αυτοκτονεί. Μετανάστευση, Ταυτότητα, Ισλάμ» (Εκδόσεις, Liberal Books, Αθήνα, 2019) του δημοσιογράφου Douglas Murray το οποίο διάβασα στις καλοκαιρινές διακοπές. Ο Murray ταξίδεψε σε όλη την Ευρώπη για να εξετάσει από πρώτο χέρι τα τεκταινόμενα και να διαπιστώσει την κρίσιμη θέση στην οποία βρίσκεται η Ευρώπη. Το βιβλίο παρουσιάζει κάποια στοιχεία για τη μετανάστευση τα οποία δεν είναι ευρέως γνωστά, έχει συγκεντρώσει κάποια άλλα που τα είχαμε στο μυαλό μας μεμονωμένα, έχει κάνει μια ανάλυση για το πως φτάσαμε σε αυτό το σημείο και αναλύει αν υπάρχει επιστροφή και με ποιον τρόπο.
Για το βιβλίο θα επανέλθω πιο αναλυτικά σε επόμενο άρθρο, γιατί είναι ένα βιβλίο που πιστεύω ότι πρέπει να το διαβάσουν όλοι όσοι δεν εφησυχάζουν, δεν σιτίζονται από Μ.Κ.Ο. και δεν διακατέχονται από ιδεοληψίες που τους εμποδίζουν να δουν αυτό που έρχεται, ή μάλλον αυτό που είναι εδώ…
*Ιδιωτικός Υπάλληλος
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Δημοκρατία”, στις 05/09/2019
