Στο κεντρικό άρθρο της Κυριακάτικης Δημοκρατίας, ο συντάκτης κάνει αναφορά, με σχετικό πηγαίο τίτλο, σε “συμμαχία για ανατροπή Μητσοτάκη”, αναφερόμενος στο ενδεχόμενο, λόγω της φθοράς της κυβέρνησης, να υπάρξει πτώση των ποσοστών της στις επερχόμενες εκλογές κάτω του ορίου του 32-34%, που θα επιτρέψει τη δημιουργία μιας συμμαχικής κυβέρνησης με “προοδευτικό πρόσημο”, με τη συμμετοχή ΣΥΡΙΖΑ – ΚΙΝΑΛ – ΜΕΡΑ25.
Το σενάριο αυτό έχει χαρακτηριστικά επιστημονικής φαντασίας καθώς ακόμα και αν η Νέα Δημοκρατία καταγράψει τόσο χαμηλά ποσοστά αυτό δεν σημαίνει ότι τα τρία κεντροαριστερά κόμματα μπορούν να προσεγγίσουν το 45% που απαιτείται για το σχηματισμό κυβέρνησης με όρους απλής αναλογικής. Άρα, ακόμα και αν μετά τις πρώτες εκλογές η Νέα Δημοκρατία δεν σχηματίσει κυβέρνηση, κάτι που δεν επιδιώκει άλλωστε καθώς θέλει να προχωρήσει σε δεύτερες εκλογές με το νέο εκλογικό νόμο ενισχυμένης αναλογικής που έχει ψηφίσει, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ που λογικά θα λάβουν εντολή σχηματισμού κυβέρνησης από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, δεν θα μπορέσουν να εξασφαλίσουν την απόλυτη πλειοψηφία των 151 βουλευτών του κοινοβουλίου.
Το ενδιαφέρον είναι ότι αυτό το άρθρο παρότι φαινομενικά επιδιώκει να τονίσει τη φθορά της κυβέρνησης αναφερόμενο στο ενδεχόμενο να καταγράψει τόσο χαμηλές επιδόσεις, στην πραγματικότητα παρέχει ένα ισχυρό κίνητρο συσπείρωσης της Νέας Δημοκρατίας ενόψει των πρώτων εκλογών με απλή αναλογική. Πρόσφατα μάλιστα άλλος αρθρογράφος της συγκεκριμένης εφημερίδας, κινούμενος σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση, τόνιζε ότι στη Νέα Δημοκρατία υπάρχει μια λογική να “πάνε χαλαρά” στις πρώτες εκλογές καθώς υπήρχε, υποτίθεται, ο κίνδυνος να προσεγγίσει στις πρώτες εκλογές το 45% και μια οριακή πλειοψηφία στο κοινοβούλιο, ακυρώνοντας την επιδίωξη του Μητσοτάκη να κάνει δεύτερες εκλογές για να επιτύχει μια ευρεία πλειοψηφία. Πλήρης αντίφαση δηλαδή.
Επίσης, σε αυτό το άρθρο παραγνωρίζεται εντελώς η εικόνα σημαντικής μετατόπισης όλου του πολιτικού εκκρεμούς προς τα δεξιά, με τη δημιουργία ενός μεγάλου κοινού ιδίως δεξιότερα της Νέας Δημοκρατίας (αλλά όχι μόνο), με αντισυστημικά και εθνοκεντρικά χαρακτηριστικά, με δυναμική που μπορεί να ξεπεράσει κατά πολύ το 10-12% του εκλογικού σώματος. Ένα εκλογικο κοινό που σε ένα ποσοστό στρέφεται προς τα κόμματα που προβάλλουν μια αντισυστημική ή και εθνοκεντρική ατζέντα ενώ πολλοί παραμένουν αναποφάσιστοι αλλά σε ριζική διαφωνία με την κυβέρνηση σε σειρά ζητημάτων (μεταναστευτικό, υποχρεωτικότητα εμβολιασμού, ελληνοτουρκικά κ.α.). Η ενσωμάτωση αυτού του χώρου στην εξίσωση ακυρώνει κάθε ενδεχόμενο δημιουργίας πλειοψηφικής Κεντροαριστεράς
Με τα παραπάνω δεδομένα μόνο ως φαντασίωση των εντύπων της αριστεράς μπορεί να υπάρξει η επίκληση μιας πιθανότητας δημιουργίας ενός “προοδευτικού μετώπου” και σίγουρα όχι από τη εκδοτική ναυαρχίδα του λαϊκοδεξιού χώρου όπως είναι η Δημοκρατία.
